Venedik’le Trieste arası bir yerdi
Dışarıya bakıyordum
Vagon penceresinden
Hep görmeye alıştığımız şeylerdi…
Bir bahçede, ipte
Renk renk çamaşırlar
Beyaz, kırmızı, sarı
Savrulup duruyordu
Ocak ayı güneşine karşı
Sonra bir ev geçti
Büyük, eski,
Bana bir komşumuzun evini hatırlatan
Memleketteki
Daha ileride
Küçük bir çocuk selam verdi
Oysa bir başkası
İnce bir değnek savurdu
Tekerleklere doğru
Burda da insanlar yaşayıp gidiyordu
Bizim oralardaki gibi.
