Bir varmış, bir yokmuş…
Bir gün bir kız, Brakel’den Hinnenborg’un güneyindeki St. Anne Kilisesi’ne gitti; niyeti kendisine bir koca bulmaktı. Kilisede kimsenin olmadığını sanarak şöyle bir şarkı tutturdu:
Ah sevgili Meryem Ana
Yardım etsene bana
Adamı tanırsın sen
Evi yan sokakta
Saçları da sarıdır
Unutma sakın ha.
Ama kilisenin zangocu sunağın arkasındaydı ve cırtlak sesiyle; “O senin olmayacak! Senin olmayacak!” diye bağırdı.
Kız bu sözleri Meryem Ana’nın kucağındaki çocuğun söylediğini sanarak onu, “Sen sus da annen konuşsun!” diye azarladı.
(Grimm Kardeşler-Çeviren: Sevgi Şen)
