KategoriHayvan Masalları

Seksenlik bir ihtiyar ağaç dikiyormuş. — Ev yapsa neyse, ağaç dikiyor bu yaşta, Diye alay ediyormuş üç delikanlı, Bunamış sandıkları ihtiyarla. — Allah rızası için, demişler, söyler misin, Ne hayrını göreceksin bu yaptığın işin? Nuh kadar yaşayacak değilsin ya: Ne diye eziyet edersin kendine Senin olmayan bir gelecek için? Geçmişte ettiklerini düşün artık sen; Vazgeç bu umutlar, bu engin...

Zeus’un bir oğlu olmuş; Babasına çeken bu oğulun ruhu Alabildiğine tanrısalmış. Çocuk ruhu hiçbir şeyi sevmez Onunkiyse kendini çok tez Sevme sevilme kaygılarına salmış. Onda birleşen akıl ve sevgi Geride bırakmış zamanı, o zaman ki Her mevsimi ne çabuk getirir zaten. İlkin güler yüzlü otlar-çiçekler olmuş Olympos’lu gencin yüreğini çelen. Tutkunun bütün hallerini yaşamış: İnce...

— Ben ne yaptım, ne kusur işledim ki Kendi efendim budadı böyle beni? Şu maskara halime bakın: Ben böyle nasıl çıkarım Öteki köpeklerin karşısına? Ah hayvanların kralları, Daha doğrusu baş belaları, Size yapsalar ne derdiniz buna? Genç çoban köpeği Karabaş Böyle yakınıp duruyormuş. Herkes kılı kıpırdamadan seyretmiş Kulaklarının kesilmesini insafsızca. Karabaş çok şey yitirdiğini sanmış, Ama çok...

Bir kekliği getirmiş adamın biri, Horozlarla bir kümese koymuş. Kekliği düşünün, hanım hanımcık; Bir de o edepsiz, o saygısız herifleri. Car car bağırıp çıngar çıkarmak Bütün marifetleri. Ama keklik sevinmiş önce Kümeste tavuk görmeyince: — Yaşadık, demiş; bunlar kadına düşkündür; Âşık oldular mı bana Kraliçe olduğum gündür. Gel gelelim azgın ibikliler Hiç de saygı göstermemişler Güzelim yabancı...

— Ey Zeus, beyninden çıkartıverdiğin, İltimaslı yarattığın Pallas Athena Kıskanıp Lidya’da dokuduğum kilimleri Örümceğe çevirdi bıraktı beni. Ne olur, bir kez de benim derdimi dinle. Bülbülün bacısı kırlangıç Yiyecek bırakmıyor bana hiç. Fırıl fırıl dönüp, Havadan, su üstünden süzülüverip Kapıyor sineklerimi ben kapmadan. Sineklere benim diyebilirim, Ağlarımı özene bezene Onlar için...

     Gözlerimiz güzellere bakmaktan, ellerimiz altınları avuçlamaktan alamaz kolay kolay kendini. Az kişi vardır dünyada; bal tutup parmağını yalamayacak.      Eve öteberi götürmeye alışmış, aklı başında bir çoban köpeği, boynunda efendisinin akşam yemeği, gidiyormuş yoluna tıpış tıpış. Tokgözlü bir köpekmiş bu; gerçi bazen -hele güzel yemekler taşıdığı zaman- açgözlü olduğu günleri arıyormuş...

En ağır yük sırdır, aşkolsun taşıyana! Kadınlar hele, hiç dayanamaz. Hoş kadından beter erkekler de vardır ya, Bu masalda erkeğin payı az. Bir koca Karısını denemek istemiş, Gece yarısı doğrulmuş yatağında, Basmış yaygarayı: — Hanım, kalk! Bir şeyler oluyor bana! Aman! Nedir başıma gelen? Bir yumurta çıkıyor içimden! — Ne? Diye sormuş hanım; ne yumurtası? — Al bak, demiş kocası; taptaze, günlük...

Ne yersiz dileklerle yorarız tanrıları! İnsanlara bile yakışmayan nice işler isteriz onlardan. Kim olursak olalım, her tanrının gözü, hep bize çevrilmek zorunda sanki; en küçük ölümlünün her işi, her sözü Olympos’u ve bütün Olymposluları, Troyalılarla Helenlerin savaşı kadar ilgilendirirmiş gibi. Bir pire omuzunu ısırmış bir budalanın. Ve saklanıvermiş çarşafın bir kıvrımına. — Ey Herakles...

Eski Atinalılar hoppa insanlarmış, Ele avuca sığmazlarmış pek. Ünlü Yunan söylevcisi Demades Yurdunu tehlikede görerek Çıkmış bir gün kürsüye Ve, bir kırbaç gibi kullanıp sanatını Coşturmak istemiş bütün gücüyle Cumhuriyetin özgür evlatlarını; Toplum hizmetine çağırmış hepsini. Bakmış dinlemiyor kimse, Daha acı sözlere başvurmuş, En gevşek yürekleri sarsacak sözlere. Havaya gitmiş ne söylediyse...

Kocamış, işi bitmiş bir aslan Tutturmuş derdime bir çare diye. Sen gel de, kabadayıysan, Bir krala çare yok de! Haber gitmiş bütün hayvanlara… Onlarda da hekim boldur, maşallah! Dört bir yandan sökün etmiş türlü türlüsü. Bakmışlar gelenler arasında tilki yok; Sinmiş bir köşeye malın gözü. Kurtsa, tersine, Kralın etrafında pervane. Çıtlatıvermiş bir ara, Tilkinin yokluğunu krala. — Hemen...

Eşeğin biri aslan postu giymiş, Millet evinden çıkamaz olmuş. Eşek hep o eşek, Ama gören korkudan ölecek! Bir gün aksilik etmiş kulakları, Uçları çıkıvermiş posttan dışarı. Açıkgözün biri görmüş, Eşeğin şakası sona ermiş; Vurmuş sopayı beline, Sürmüş aslanı değirmene. Şaşırakalmış görenler, Aslanı eşek etti sanmışlar. Fransa’da çok böyle aslan. Nice babayiğitlerimize Bu masal biçilmiş...

Aslan sefere çıkmayı koymuş aklına. Savaş divanı kurmuş, haberciler salmış Büyük küçük bütün uyruklarına. Hepsi sefere katılmaya gelmiş, Her biri kendi yeteneğiyle. Fil takım taklavat taşıyıp sırtında, Fil âdetince savaşacakmış; Kurt saldırıları yönetecek, Tilki gizli serviste çalışacakmış. Maymunun işiyse türlü oyunlarla Düşmanı oyalamakmış. Biri çıkmış demiş ki aslana: “Eşekleri almayalım...

Başı dertte olanlarla hiç alay etmemeli; neden dersen: Gülme komşuna gelir başına! Bilgin Ezop, masallarında bir iki örneğini verir buna. Bu dizelerde benim verdiğim de, tıpkı onunkiler gibi… Keklik ve yurttaşı tavşan, Bir tarlada kapı komşusu, Yaşayıp gidiyorlarmış çatışmadan; Devlet, huzuru sağlamış anlaşılan. Ama bir gün avcılar sökün etmiş, Tavşan, sığınacak bir yer Aramak zorunda kalmış...

Yılanın biri saatçinin komşusuymuş, Komşunun böylesi düşman başına. Bir gece yılan girmiş dükkâna, Yiyecek arıyormuş. Bula bula ne bulsun: Çelik bir eğe; Başlamış hart hurt kemirmeye. Eğe hiç kızmadan demiş ki: “Zavallı kara cahil, iş mi bu seninki; Çılgın beyinli sürüngencik, beni dinle: Kendinden sertiyle uğraşman nafile. Senin benden kıl koparman şöyle dursun, Bütün dişlerinden de olursun...

Kimi ülkelerde asma çok yüksek olurmuş; Bir geyik saklanıp böyle bir asmanın içine Ölümden güç bela kurtulmuş. Avcılar bakmış boşuna aranıyor köpekleri Çağırmışlar hepsini geri. Tehlike uzaklaşınca bizim geyik Başlamaz mı haşır huşur çekiştirip yemeye Canını kurtaran asmayı? Ne nankörlük! Avcılar duymuş, dönüvermişler hemen Ve geyik asmanın dibinde can verirken: “Hak ettim,” demiş, bu cezayı;...

Eşeğin birine put yüklemişler: Herkes yere kapanır olmuş önünde. Eşek kendine tapıyorlar sanarak, Tütsüleri, duaları benimseyerek Başlamış kasılıp karmaya, Alçak dağları ben yarattım demeye. Adamın biri farkına varmış işin; Eğilip kulağına demiş ki eşeğin: — Merkep Çelebi, bu çılgınca sanrıyı Hemen kafandan sil: Gördüğün saygılar, secdeler sana değil, Sırtındakine. Cahil devletlinin de nesine...

Hekim Vahvah bir hastaya çağrılmış, Aynı hastaya hekim Ohoh da bakıyormuş. Ohoh’a göre hasta iyileşecek, Vahvah’a göreyse yakında Atalarını görmeye gidecek. İki hekim, iki ayrı bakım: Hasta, Vahvah’ın dediğini de yapmış Ohoh’un dediğini de. Ve tahtalı köyü boylamış. İki hekime göre hava hoş: İkisinin de ağzı kulaklarında… Biri demiş: Ya! Ben demedim mi? Öteki demiş:...

Çok derin bir kuyunun ağzında Bir çocuk upuzun yatmış uyumuş. Okul çocuğuna her yer yatak yastık. Biz olsak gözümüz kararır Kuyunun dibini boylardık. Bereket talih geçecek olmuş oradan: Usulca uyandırmış çocuğu demiş ki: — Yavrucuğum, ölümden kurtardım seni; Bir daha sefere daha akıllıca davran. Düşseydin bana yüklenirdi bu ceza Bütün suç sendeyken. Sorarım sana, doğru söyle Ben mi estirdim de...

Bir dağ gebeymiş, Ha doğurdu, ha doğuracak. Öyle bir yaygara koparmış ki, yer yerinden oynayacak. Duyan görmeye gelmiş bebeği. — Bir şehir doğuracak, demişler; Bir şehir ki, Paris köy kalır yanında. Oysa dağ doğura doğura bir fare doğurmuş. Bu masalın sözü yalan, Ama özü doğru. Ortalığı gürültüye boğan Gebe şairler yok mu? Öylesi var ki dağdan beter, Büyük büyük laflar eder: Bir yaman destan...

Çalış, alın teri dök; Bundan iyi sermaye yok. Zengin bir çiftçi, bakmış ölümü yakın; Çağırmış oğullarını; demiş ki gizlice: — Bu toprakları satmayın sakın; Bir define var tarlanın birinde, Atalarımızdan kalma. Tam yerini söyleyemem ama İsterseniz arar bulursunuz, Er geç de zengin olursunuz. Orak biter bitmez başlayın kazmaya; Sürün, belleyin, arayın, tarayın, Elden geçirmedik yer bırakmayın. Baba...

     Bir mermer parçası öyle güzelmiş ki, hemen satın almış bir heykelci.      “Ne yapmalı bundan?” demiş; “Bir Tanrı mı, bir masa mı, iskemle mi?”      “Tanrı olacak,” demiş; “Hem de elinde bir şimşek tutacak. Dünyanın ev sahibi önünde insanlar korkup yere yatacak.”      Sanatçı o kadar iyi yontmuş ki bütün heybetiyle Tanrıyı, hiçbir eksik bulamamış görenler; “Bir konuşmuyor o kadar!” demişler...

Kötü huylar bir araya gelir de İyileri gelmez nedense. İçimize bir kötülük girmeye görsün Hepsi sökün eder peşinden. Kardeş gibidir kâfirler; Bir dam altında yaşayabilirler. İyilikler öyle mi ya? Hepsi gelir mi bir araya Bir tek insanda? Gelse de binde bir; Zor kaynaşırlar nedense. Kimi adam yiğittir, ama akılsızca; Kimi de akıllıdır, ama pısırıkça. Hayvanlar da öyledir; Köpeği alın mesela:...

Bir sel boşanmış dağdan, Dünyayı gürültüye boğaraktan. Korku salıyormuş geçtiği yere, İnsan, hayvan, kaçan kaçana! Öyle yıldırmış ki milleti, Kimseler yaklaşamıyormuş yanına. Yolcu yolunda gerek, Ama kimseler gidemiyormuş yoluna, Bu sel geçilmez diyerek. Bir tek yolcu geçmiş seli, O da neden? Peşinde eşkıya varmış da ondan. O geçince eşkıyalar da geçmiş, Çok derin sandığı yer, Hiç de değilmiş...

Pek bilmiyorum nerde, galiba Afrika’da bir yerde, Yunanlı bir tüccar kurmuş dolabı, soyup soğana çeviriyormuş milleti. Bir paşa varmış arkasında, yardımını pahalıya satan bir paşa. Ona buna dert yanmış Yunanlı, Paşa çok para alıyor diye. Üç başka kişi, Osmanlı, daha küçük rütbeli, “Bizimle anlaş,” demişler Yunanlıya; “Yılda üçümüze birden vereceğin para, Paşa’ya verdiğinden daha az tutar.”...

Yardımlaşmak gerek, doğanın yasası bu; Ama eşek bir gün boş vermiş bu yasaya Bilmem nasıl yapmış bunu Çünkü uysal bir yaratık bilir eşeği dünya. Köpekle birlikte yoldaymış bir gün Yürüyormuş ciddi ciddi, hiçbir şey düşünmeden. Efendileri de geliyormuş ikisinin ardından. Durmuşlar bir ara, efendi yatmış uyumuş, Eşek hemen otlamaya koyulmuş; Çayırlıkmış orası, yemyeşil; Otlar da tam eşeğin zevkine...

Yaradılış zorlanmaya gelmez. Zorladın mı yaptığın güzel olmaz. İriyarı, kaba saba bir adamsan, çıtkırıldım görünmenin manası var mı? Herkese incelik vermemiş Yaradan. Kimi insan doğuştan güzel, alımlı; onlar gibi olmaya kalkmamalı. Yoksa, ne yapsan tökezlersin; masaldaki eşeğe benzersin. Hani o, beni de sevsinler diye efendisini okşamaya kalkan eşeğe. – Ne demeli? demiş eşek kendi kendine;...

Hayvanların konuştuğu bir zamanda, birçokları, hele aslanlar, bizden kız istemeye kalkarlarmış. Neden kalkmasınlar? O zamanlar aslan soyu bizimkinden aşağı kalmazmış: Yiğitliği mi, zekası mı daha eksik? Sakalı bıyığı da haşmetli üstelik. Bakın nasıl olurmuş bu işler o zaman: Soylular soylusu bir aslan Çayırlık çimenlik bir yerden geçerken Tam gönlünce bir çoban kızı görmüş Ve hemen evlenme...

Yosma gelincik, bir deri bir kemik, Daracık bir delikten Bir mahzene girivermiş. Hastalıktan yeni kalkmış, bitkinmiş Bakmış, yiyecek dolu mahzen, İn cin de yok görünürde; Dilediğin kadar kemir, ye! Domuz etleri dizi dizi, Yedikçe yemiş bizimki. Şiştikçe de şişmis bir yandan. Bir hafta geçince aradan, Yağ tulumuna dönmüş ince gelincik. Bir gün yine, tıka basa yerken, Bir tıkırtı duymuş, Sıvışmak...

     Densiz erkekler bir fıkra anlatır: Bir bağrıŞma olmuŞ da hani, Adamın biri dereye bakmış – Bir şey yok, bir kadın boğuluyor, demiş. Bu da söylenir söz mü yani!      Ben böyle konuşacaklardan değilim. Madem dünyanın kadınsız tadı yok, boğulan kadına acıyalım derim.      Durup dururken söylemedim bunu: Bir kadın boğuluyor gerçekten, anlatacağım masalda.      Zavallı bahtına kızmış, atmış...